W 2024 roku powierzchnia zasiewów soi zbliżyła się do 80 000 hektarów (dane ARiMR) i żeby nie podzieliła losu słonecznika, warto przyjrzeć się bliżej jej technologii uprawy. Na wzrost zainteresowania uprawa soi w Polsce składa się wiele czynników. Niewątpliwe jest ona cennym źródłem białka oraz wartościową rośliną przedplononową, nie mniej do osiągnięcia zadowalających plonów wymaga odpowiedniej pielęgnacji.
Przemyślany wybór odmiany
Soja ma bardzo krótki okres wegetacji, który powinien zostać zakończony zbiorem do połowy października. W przypadku przesunięcia terminu zbioru, brakiem pełnej dojrzałości może skutkować obniżeniem parametrów jakościowych nasion, w tym także preferowanej przez punkty skupu wilgotności.
Do uprawy w Polsce zalecane są odmiany bardzo wczesne i wczesne (okres wegetacji do 130 dni) oraz odmiany średniowczesne i średniopóźne (okres wegetacji do 150 dni). Wraz z długością okresy wegetacji zwiększa się szansa na uzyskanie wyższych plonów, jednak należy pamiętać możliwości wystąpienia trudności w zbiorze.
Z pełnym opisem wyselekcjonowanych odmian soi można zapoznać się na: https://osadkowski.pl/material-siewny/soja–c-001131.
Soja i bakterie brodawkowe
Soja należy do roślin strączkowych grubonasiennych (bobowatych) i w związku z tym dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi może do budowy plonu wykorzystać azot zawarty w powietrzu w formie cząsteczkowej N2. Soja żyje w symbiozie tylko z bakteriami Bradyrhizobium japonicum, których źródłem niestety nie może być gleba, ponieważ w niej nie występują. W związku z tym niezbędne jest zaszczepienie nasion soi odpowiednią zaprawą zawierająca wyżej wymieniony szczep bakterii. Proces ten może zostać wykonany przez hodowcę podczas procesu przygotowania materiału siewnego lub w gospodarstwie bezpośrednio przed siewem przy użyciu dostępnych maszyn.
Rozwój bakterii brodawkowych
Równomierne naniesienie zaprawy na materiał siewny to dopiero „połowa sukcesu”, ponieważ do rozwoju bakterii na systemie korzeniowym niezbędny jest odczyn gleby na poziomie pH 6 do 7. Dla przypomnienia większość gleb w Polsce ma odczyn lekko kwaśny lub kwaśny. Powoduje to, że bakterie Bradyrhizobium japonicum nie mogą w pełni rozwijać się na systemie korzeniowym i spełniać swojej funkcji. To właśnie nieuregulowany odczyn gleby jest jednym z głównych powodów „brodawkowania” poniżej oczekiwań.
Nawożenie azotem może być konieczne
W przypadku ograniczonego brodawkowania lub niewytworzenia w ogóle brodawek na systemie korzeniowym niezbędne jest pogłówne zastosowanie nawożenia azotowego. Powinno zostać ono wykonane przed okresem kwitnienia.
